Μια ιστορία ανθρώπων θα σας πω...

Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρεις διαφορετικές κουλτούρες, τρεις άνθρωποι που οι πιθανότητες να βρεθούν μεταξύ τους υπο άλλες συνθήκες σπανιες, τρεις διαφορετικές ιστορίες ζωής, από τρείς διαφορετικούς ανθρώπους της Γης, σε έναν κοινό ξένο για αυτούς τόπο διαμονής και διαβίωσης. Όλοι τους άφησαν πίσω τη ζωή τους, τους συγγενείς τους, την οικογένεια τους με τη θέληση τους, απλά αναγκάστηκαν κατά κάποιον τρόπο να φύγουν. Είναι όλοι τους μετανάστες, λαθραίοι ή όχι, παραμένουν μετανάστες. Λαθρομετανάστες εφόσον μπήκαν παράνομα χωρίς έλεγχο και διαδικασίες στη χώρα μας, αλλά παραμένουν λαθρομετανάστες όταν ζουν και εργάζονται στη χώρα μας,  υπό το βλέμμα μας;

Ο Μωχάμετ από την Αίγυπτο, ο Ταμίρ από το Πακιστάν, Τασλίμ από την Ινδία, όλοι ξένοι-πρόσφυγες στον ίδιο τόπο, τη Σαλαμίνα. Ο κάθε ένας από αυτούς μια διαφορετική ιστορία.

>Ο Μωχάμετ από την Αίγυπτο, άφησε πίσω του μια επιχείρηση που είχε με τηλέφωνα, την οικογένεια του και προχώρησε το δρόμο για την Ελλάδα. Η πρώτη του απόπειρα με επιτυχία μέχρι που τον πιάσανε στα Ελληνικά σύνορα και τον γύρισαν πίσω. Έκανε και δεύτερη απόπειρα, όπου πλέον από το 2007 είναι στη Σαλαμίνα και εργάζεται σε υλικά οικοδομής. Το κόστος που δαπάνησε σύνολο 14.000 ευρώ. Ταξίδεψε από την Αίγυπτο έως  τη Συρία στοιβαγμένος στο αμπάρι της βάρκας για πολλές ώρες με άλλους 30 ανθρώπους. Από τη Συρία με φορτηγό έως Τουρκία, και από Τουρκία με φορτηγό έως τα σύνορα της Ελλάδας. Το πώς έφτασε στη Σαλαμίνα, ποδαρόδρομος, δουλείες σε χωριά για μήνες, έως να βρει την Ελλάδα του στη Σαλαμίνα.

>Ο Ταμίρ από το Πακιστάν, με φορτηγό έως την Τουρκία που έμεινε περίπου 6 μήνες. Από Τουρκία με ταξί έως τα σύνορα της Ελλάδας, και από εκεί με ταξί έως Σαλαμίνα. Το κόστος που έδωσε 6.000 ευρώ πριν 5 χρόνια. Στάθηκε τυχερός μας λέει, γιατί δεν περπάτησε καθόλου και έδωσε και λίγα λεφτά. Εντύπωση ότι έχει πάει διακοπές στη Σκιάθο και του άρεσε αρκετά. Κοιμόταν σε ένα παγκάκι για 3 ημέρες, όπου όμως ήταν φανταστικά. Έκατσε μόνο 3 ημέρες, γιατί το αφεντικό του τον πήρε τηλέφωνο να γυρίσει πίσω λόγο πολύς δουλείας του μαγαζιού.

>Ο Τασλίμ με φορτηγό έως Τουρκία και από εκεί με βάρκα έως Ελλάδα. Κάπου σε κάποιο νησί και στη συνέχεια με καράβι, όπου και αυτός βρήκε την Ελλάδα του στη Σαλαμίνα. Το κόστος που έδωσε περίπου 5.000 ευρώ. Και αυτός στάθηκε τυχερός γιατί έδωσε λίγα λεφτά και δεν τον έπιασαν ποτέ.

 Ερωτήματα, όπως τόσα χρήματα που έδωσαν που τα βρήκαν; Πρέπει να συνοδεύονται με ερωτήματα όπως, πόσα δηλαδή θέλουν να μαζέψουν πριν φύγουν αν φύγουν από την Ελλάδα;

Επίσης με τον παράγοντα της δημόσιας υγείας και τις σκηνές άθλιας διαβίωσης ποιος είναι υπεύθυνος;

 
Πάρα πολλά ερωτήματα, αλλά απλά αναφέρουμε την ιστορία των ανθρώπων που με κόπο και χρήμα, πάλεψαν για να έρθουν στο δικό τους Παράδεισο, τη Σαλαμίνα.

Και οι τρείς αυτοί άνθρωποι έχουν τον ίδιο σκοπό. Να μαζέψουν χρήματα και να πάνε πίσω στην πατρίδα τους και να ζήσουν εκεί μέχρι να πεθάνουν. Κάποιοι όμως, θέλουν να μείνουν Ελλάδα για πάντα, και απλά να μπορούν να πηγαίνουν στη πατρίδα τους να βλέπουν τους συγγενείς τους, και αν μπορέσουν να φέρουν την οικογένεια τους για να ζήσουν στη νέα πατρίδα τους, την Ελλάδα στη Σαλαμίνα.

 

 Όταν ρωτάς το αφεντικό του, γιατί πήρε τον λαθρομετανάστη και όχι κάποιον Έλληνα, η απάντηση είναι μια: Δεν έρχονται Έλληνες για βαριές δουλειές, και αν έρθουν ζητούν πολλά λεφτά και ασφάλεια. Μύθος ή αλήθεια;

 Ποιος φταίει λοιπόν; Η αρχή της παράνομης και αλόγιστης εισαγωγής ανθρώπων έγινε με τους ανθρώπους από την Αλβανία, όταν κατά κάποιον τρόπο άνοιξε τα σύνορα με δηλώσεις του ένας πρωθυπουργός της Ελλάδας, πριν από χρόνια όταν ήταν υπουργός εξωτερικών. Ήρθαν οι άνθρωποι για ένα καλύτερο μέλλον, και πολλοί Έλληνες θεωρούσαν τον εαυτό τους μεγαλοεπιχειρηματία που μπορούσαν και πλήρωναν με ελάχιστα χρήματα τον λαθρομετανάστη να τους καθαρίσει τον κήπο. Τώρα τι γίνεται, που έχουμε φτάσει;

 Μήπως δεν του βλέπουμε; Μήπως δεν είναι όλοι τους είναι κακοί και δεν  θέλουν όλοι το κακό μας; Μήπως δεν γνωρίζουν τα μεγάλα κεφάλια πώς να σταματήσουν αυτό το φαινόμενο άμεσα; Μήπως άλλαξε η οικονομική μας κατάσταση και τώρα βλέπουμε με διαφορετική όψη τα πράγματα, μετά από τόσα χρόνια; Μήπως έχουν αποκτήσει δικαιώματα ως άνθρωποι μετά από τόσα χρόνια, και χρειάζεται υπευθυνότητα και ορθολογισμός;

 

Μάλλον όλοι εμείς φταίμε… Δεν φταίει κανείς άλλος…