Απόγευμα
Δευτέρας και μόλις κάτσαμε για καφεδάκι σε ένα παραθαλάσσιο αναψυκτήριο,
απολαμβάνοντας τη δροσιά, τη θέα την ηρεμία, άνθρωποι κολυμπούν & ψαρεύουν από
τη βάρκα τους.
Χαμός… Πανικός… Γκομενισμός…
Ο θέλω να με προσέξουν το πόσο μάγκας είμαι, ο έχω ανάγκη να δείξω ποιος
πραγματικά είμαι, ο πόσο τυχερός και το τι μπορώ να κάνω, ο έχων στα χέρια μου
το τιμόνι της βάρκας-ταχυπλόου, ο απλά ανώριμος «παρουσιαστής» των τεράστιων προσόντων,
έρχομαι και διαλύω για 10-15 λεπτά όλο το σκηνικό εις βάρος των πολλών.
Και καλά εσύ ο
ανώριμος «καπετάνιος…», χειριστής ταχυπλόου-βάρκας, θέλεις να κάνεις το κομμάτι
σου και να σε προσέξουν όλοι όσοι βρίσκονται στη παραλία και στα παραθαλάσσια
μαγαζιά, εγώ γιατί όμως δεν καλώ το λιμενικό ή την αστυνομία;
Ανωριμότητα ή ωριμότητα;
Θέλεις να κάνει
φιγούρες, μαζί σου, αρκεί να μην προκαλείς αναστάτωση και επικίνδυνες
καταστάσεις για το σύνολο των ανθρώπων. Πήγαινε μια βόλτα μέχρι την Αίγινα, και
στα ανοιχτά κάνε ότι θέλεις με προσοχή.
Πρόσφατο αληθινό
παράδειγμα στα Σελήνια, όπως άλλωστε και σε άλλες πολλές παραλίες της Σαλαμίνας,
ένα αχτύπητο δίδυμο νέων αγοριών, έπαιζε στην κυριολεξία, με ένα παλιό ταχύπλοο
σε αποστάσεις αρκετά κοντινές στους λουόμενους.
Οι νόμοι
υπάρχουν αλλά δεν τηρούνται, δεν φταίνε οι πολίτικοί ή οι ανώριμοι-ανεγκέφαλοι,
φταίμε όλοι μας, που δυστυχώς σε μια συγκεκριμένη και αναπτυσσόμενη Ελληνική
κοινωνία υπάρχει έλλειψη παιδείας από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων.
Ως παθών της θαλάσσιας
κατάχρησης για «γκομενισμό» από ανθρώπους που πραγματοποιούν επικίνδυνους
ελιγμούς σε μερικά μέτρα απόσταση από τη παραλία, αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα
κατά την εκκίνηση, κινούμενοι κάνοντας «οχτάρια» και «σούζες», θεωρώ πως έχω το
δικαίωμα να χαρώ ελεύθερα, ανενόχλητα και με ασφάλεια τις δικές μου θαλάσσιες δραστηριότητες
(κολύμπι…) που δεν προκαλούν αίσθημα φόβου και γενικά δεν είναι επικίνδυνες.
Ποιο το νόημα
μικρέ σε ηλικία, θεωρώ πως είναι μικρός για να υπάρχει μια «λογική» εξήγηση, ανώριμε
άνθρωπε τι θέλεις να πετύχεις πραγματοποιώντας επικίνδυνους ελιγμούς,
δημιουργώντας φασαρία και επικίνδυνο κυματισμό, σπέρνοντας πανικό και φόβο στους
λουόμενους, προκαλώντας την οργή του ψαρά (επαγγελματία ή ερασιτέχνη), και γενικά
την έκπληξη των ανθρώπων που σε παρακολουθούν όταν εσύ ο «καπετάνιος» κάνεις το
κομμάτι σου;
Ας θεωρήσουμε
ότι έχεις άδεια ταχυπλόου (στην καλύτερη των περιπτώσεων), τότε είναι υποχρέωση
σου να τηρείς τους κανόνες ασφαλούς πλεύσης. Μερικοί είναι:
Κατά τον πλου,
-πρέπει να
χειρίζεσαι το σκάφος με μεγάλη προσοχή και να αποφεύγεις τους ελιγμούς
-απαγορεύεται
σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από το εξωτερικό μέρος των πλωτών
σημαντήρων του άρθρου 26, που επισημαίνουν τα όριο μέχρι τα οποία φθάνουν οι
κολυμπώντας οι λουόμενοι
- απαγορεύεται
σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το συνηθισμένο σημείο στο οποίο
φθάνουν κολυμπώντας οι λουόμενοι στις θαλάσσιες περιοχές που δεν επισημαίνονται
με πλωτούς σημαντήρες
- απαγορεύεται σε
κάθε περίπτωση ταχύτητα μεγαλύτερη των 5 κόμβων σε απόσταση μικτότερη των 200
μέτρων από την ακτογραμμή στις περιοχές που δεν υπάρχουν λουόμενοι
- Η εκκίνηση/ επιστροφή του σκάφους σου, με χρήση κινητήρα,
επιτρέπεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
α)από / προς τις
εγκαταστάσεις ελλιμενισμού σου (λιμένες, μαρίνες, καταφύγια).
β)από / προς κεκλιμένα
επίπεδα (γλίστρες), που έχουν κατασκευασθεί για την ανέλκυση και καθέλκυσή του
σκάφους, εφόσον σε απόσταση πενήντα (50) μέτρων εκατέρωθεν της πορείας σου δεν
υπάρχουν λουόμενοι ή κινούνται εντός οριοθετημένου διαύλου, ο οποίος εκτείνεται
σε απόσταση εκατό (100) μέτρων στη συνέχεια της γλίστρας προς την ανοικτή
θάλασσα.
γ)από / προς τον
αιγιαλό, εκτός των λουτρικών εγκαταστάσεων, εφόσον:
(αα)πλέεις εντός
οριοθετημένου διαύλου, πλάτους δέκα (10) μέτρων.
(ββ)σε απόσταση
εκατό (100) μέτρων εκατέρωθεν της πορείας σου δεν υπάρχουν λουόμενοι πλέεις με
ταχύτητα μέχρι τρεις (03) κόμβους, ή σε περίπτωση που υπάρχουν λουόμενοι πλέεις με ασφαλή ταχύτητα που
δεν υπερβαίνει τον ένα (01) κόμβο, τηρώντας πορεία από / προς την ανοικτή
θάλασσα.
Με λίγα λόγια, ΜΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 200μέτρα σε περιοχές όπου υπάρχουν λουόμενοι (http://www.hcg.gr/node/585).
Από τη στιγμή όμως
που υπάρχει η θεωρία:
, άστο το παιδί
καλοκαίρι είναι…
, κάνει το
γούστο του…
, προσέχει –
ξέρει τι κάνει…
, ο πατέρας του
έχει χρόνια τη βάρκα…
, είναι από μικρός
ψαράς…
Κλπ…
Έχω εγώ και εσύ
την ευθύνη αν προκληθεί κάποιο ατύχημα-δυστύχημα
και δεν έχω κάνει καμία ενέργεια από πριν για να το αποτρέψω.
Θα πει τώρα
κάποιος, “δηλαδή να γίνω ρουφιάνος, και να ενημερώσω το λιμενικό;”, δεν ξέρω τι
να απαντήσω. Πάντως όταν βλέπω έναν να
πετάει ένα αναμμένο στουπί στο δάσος, θα πάρω τηλέφωνο τη Πυροσβεστική ή την
Αστυνομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου