Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται

Άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια, πουλάρια, φοράδες και ποιος ξέρει τι άλλο φάγαμε!

  

 Όταν πριν κάποια χρόνια κάποιοι άνθρωποι επιστήμονες έκαναν αναφορά για την ασφάλεια των τροφίμων, τους κοίταζαν με μισό μάτι…

Ως κρέας ιπποειδών ονομάζεται το κρέας που προέρχεται από άλογα, γαϊδουράκια, μουλάρια, φοράδες και ούτω καθεξής…

 Σύγχυση επικρατεί στις τάξεις της ΕΕ αλλά και εγχώρια, από τότε που εντοπίστηκαν επίσημα τα πρώτα δείγματα αλόγου σε μπιφτέκια!

 Η αβεβαιότητα των καταναλωτών για το αν το είδος που αγοράζουν είναι αυτό που αναγράφεται στην ενημερωτική ταμπέλα είναι πλέον τεράστια!

 Κατά τη διάρκεια του έτους 2012 διανεμήθηκαν στην Ελλάδα 74 τόνοι κρέατος από άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια, σύμφωνα με στοιχεία της EuroStat, τα οποία δημοσιεύθηκαν στη Βρετανική έγκυρη εφημερίδα Guardian!

 Στην Ιταλία ο όγκος είναι αρκετά πολλαπλάσιος αφού αγγίζει τα 23.321.30 κιλά, και στην Γαλλία τα 11.840.000 κιλά!!!

 Όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα οι «πηγές» εισαγωγής είναι από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία…

Συγκεκριμένα: 34.300 κιλά από τη Βουλγαρία, 24.000 κιλά από την Ισπανία, 15.900 κιλά από Ρουμανία, 100 κιλά από Ιταλία.

Από τους μεγαλύτερους προμηθευτές κρέατος ιπποειδών είναι το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ρουμανία, η Ισπανία.

http://www.guardian.co.uk/uk/datablog/interactive/2013/feb/15/europe-trade-horsemeat-map-interactive

  Το κρέας του αλόγου είχε καταναλωθεί από Έλληνες και συνεχίζει ακόμα, αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες… Αυτές οι συνθήκες προϋποθέτουν τη γνώση της πηγής του κρέατος, τη διαδικασία επεξεργασίας του, τη σωστή διατροφή του ζώου, τους κανόνες υγιεινής, και πολλές άλλες λεπτομέρειες, που μόνο ο άνθρωπος που υπεύθυνα εκτρέφει το συγκεκριμένο ζώο για αυτό το σκοπό.

 Επίσης το γάλα γαϊδάρας είναι αρκετά πλούσιο σε βιταμίνες και πολύτιμα στοιχεία, με αρκετά αυξημένη τιμή.

 Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε και τα μαύρα χρόνια της πείνας, που τότε οι άνθρωποι έτρωγαν ότι έβρισκαν… Μην επεκταθούμε όμως.

   

 Δυστυχώς, τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα, και δεν υπάρχει η διάθεση για υπεύθυνη κατανάλωση αμιγώς Ελληνικών προϊόντων.

 Δυστυχώς, για ακόμα μια φορά δεν υπάρχει η σωστή λειτουργία του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού και ακόμα δεν υπάρχει η σωστή και υπεύθυνη λειτουργία των πολυεθνικών εταιρειών.

 Δυστυχώς, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς ως πολίτες της κοινωνίας, δεν υπάρχει σωτηρία. Παγκόσμια η Ελληνική (Μεσογειακή) διατροφή και προϊόντα έχει αναγνωριστεί ως η ελίτ της κουζίνας, και εμείς, εδώ στην Ελλάδα, τρελαινόμαστε να τρώμε στα «μοδάτα» στέκια ωμά ψάρια και φύκια, κινέζικη κουζίνα, έτοιμα αμερικάνικα μπιφτέκια, αναψυκτικά, υποπροϊόντα και συντηρητικά… Αυτό το ρεύμα όποιος δεν το ακολουθεί είναι οπισθοδρομικός και δεν έχει γνώση του νέου «ρεύματος» και της τάσης…

 Δυστυχώς, έχουμε μεταλλαχτεί ως Έλληνες επηρεαζόμενοι σε σημαντικό βαθμό από τις μη εγχώριες κουλτούρες και  τάσεις μόδας. Η Ελλάδα δεν ήταν έτσι, η Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν διαφορετική.

 Προτιμώ να βλέπω τον «οπισθοδρομικό» αυτάρκη Έλληνα απλό & αληθινό, παρά το «πακιακιό» που δεν γνωρίζει τη ταυτότητα του…

 Δυστυχώς, εγχώρια η Ρετσίνα, το Μοσχοφίλερο, το Αγιωργίτικο, τα γεμιστά, οι χυλοπίτες, ο τραχανάς, τα άγρια χόρτα, το μέλι και πάρα πολλά άλλα παραδοσιακά Ελληνικά προϊόντα, έχουν χάσει έδαφος σε αντίθεση με την παγκόσμια αγορά…

     

Τα ερωτήματα πολλά και χρειάζονται άμεσα απαντήσεις… Τι ποσοστό από αυτό το κρέας έχει καταναλωθεί; Σε ποια προϊόντα υπάρχει; Σε τι μορφή;

Υπάρχουν σε αυτό το οργανωμένο, κατά τα άλλα κράτος, ελεγκτικοί μηχανισμοί που να λειτουργούν σωστά;

 Μπορεί έστω και τώρα κάποιος φορέας, που η Ελληνική κοινωνία χρυσο-πληρώνει, να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά του και να προστατεύσει τους πολίτες;

Υπάρχει δυνητικό πρόβλημα υγείας έπειτα από την κατανάλωση;

Πως μπορεί ο καταναλωτής να καταγγείλει-μυνήσει συγκεκριμένες εταιρείες;

 Η Σαλαμίνα είχε και μπορεί να ανακτήσει, έχει όλα τις απαραίτητες προϋποθέσεις, το χαμένο έδαφος… Μπορεί να καλλιεργήσει υπεύθυνα τα χωράφια και τις ελιές, σωστά και με σχέδιο τους δασικούς & υδάτινους πόρους, να διαβάσει την ιστορία της και να διδαχθεί για το μέλλον, να εφαρμόσει καινοτόμες ιδέες και λύσεις.

 Έτσι, ας είναι όμορφο το μέλλον της Σαλαμίνας, ακούγοντας τον αοιδό Σαλαμίνιο Παπασιδέρη…