Είμαστε ο αντιπρόσωπος του τόπου μας

 Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ένα γεγονός που άλλαξε τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας!
   Δεν υπήρχε σκοπός να γραφτεί άλλο άρθρο μέχρι την ολοκλήρωση των εορταστικών εκδηλώσεων με παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα  Σαλαμίνια 2013.
 Ας ελπίσουμε ότι ακόμα υπάρχει χρόνος για βελτιώσεις και θετικές αλλαγές…

Έφτασε η ώρα των Σαλαμινίων 2013 από 22 έως 29 Σεπτεμβρίου και πλέον όλα είναι έτοιμα, όλοι οι πολίτες, όλοι οι παράγοντες έχουν φορέσει τα καλά τους ρούχα και το αστραφτερό χαμόγελο τους.

Η Σαλαμίνα είναι ένας χαρούμενος τόπος που με τόσο κόπο και θυσίες, ολόκληρη η κοινωνία, πρόβαλε με αξιώσεις αυτό μεγάλο ιστορικό γεγονός, τώρα πλέον είναι η ώρα που όλοι οι κόποι για την οργάνωση των Σαλαμινίων παίρνουν σάρκα και οστά.

Εκτός της πανελλαδικής προβολής των εορταστικών εκδηλώσεων, εκτός από την προσωπική ευχαρίστηση και ηθική ικανοποίηση όλων των κατοίκων, εκτός από την ευαισθητοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας και όλων των πολιτικών παραγόντων, η Σαλαμίνα παραμένει ένα νησί και ο μοναδικός τρόπος να την επισκεφθεί κανείς είναι τα «καραβάκια».

Ο επισκέπτης θα φτάσει στα εκδοτήρια του Περάματος, θα περιμένει οργανωμένα να πάρει σειρά για την αγορά του εισιτηρίου και στη συνέχεια να μπει σε κάποιο καραβάκι. Όλη αυτή η διαδικασία έχει έναν μεγάλο παρανομαστή την ευγένεια και το χαμόγελο των ανθρώπων. Όση ώρα διαρκεί αυτή η διαδικασία, ο επισκέπτης βλέπει τα καραβάκια στολισμένα με τις σημαίες των Σαλαμινίων, ενημερωτικά φυλλάδια και πανό, και αναμφισβήτητα μια εορταστική ατμόσφαιρα.

Μπαίνοντας στο καραβάκι υπάρχει απόλυτη τάξη για τη στάθμευση των αυτοκίνητων υπό τις ευγενικές οδηγίες των εργαζομένων, οι εργαζόμενοι είναι χαμογελαστοί και φορούν κάποια διακριτικά των Σαλαμινίων (καπέλο, κονκάρδα, κλπ), και βέβαια τρομερή εντύπωση όταν απευθύνουν το λόγο στους πελάτες του καραβιού ευγενικά με καλοσύνη και χαμηλόφωνα στον πληθυντικό ευγενείας.

Το καραβάκι με τη σειρά του φεύγει στην ώρα του χωρίς παρατράγουδα με διάρκεια βόλτας περίπου τα δέκα (10) λεπτά της ώρας, βλέποντας ο επισκέπτης να ανεμίζει η Ελληνική σημαία μαζί τη σημαία των Σαλαμινίων, νιώθει υπερήφανος που είναι Έλληνας και του κάνει τρομερή εντύπωση το θετικό κλίμα εντός του καραβιού.

Σε όλη τη διάρκεια του ολιγόλεπτου ταξιδιού, ο επισκέπτης που αντικρίζει για πρώτη φορά τη Σαλαμίνα, βλέπει με θαυμασμό τη πλευρά της ένδοξης ναυμαχίας, και του κάνει εντύπωση η τάξη, η καθαριότητα, και ο περίτεχνος τρόπος ανάδειξης του συγκεκριμένου παγκόσμιου αρχαιολογικού και ιστορικού σημείου της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

Φτάνοντας στο Porto Palukia, πορθμείο Σαλαμίνας-Παλούκια, γίνεται αντιληπτό ότι επικρατεί εορταστική ατμόσφαιρα. Μεγάλο πανό και σημαίες στο πορθμείο έχουν πάρει τη θέση τους. Όπως και κατά τη διάρκεια της στάθμευσης στο καραβάκι, έτσι και κατά τη διάρκεια της εξόδου από αυτό, ο επισκέπτης γίνεται μάρτυρας ακόμα μια φορά μιας πραγματικά ευγενικής και καλά οργανωμένης διαδικασίας. Όλα τα αυτοκίνητα σέβονται τους πεζούς, φεύγουν με τάξη υπό τις ευγενικές οδηγίες των υπαλλήλων ανά σειρά, χωρίς να δημιουργείτε το αδιαχώρητο και γενικά ένας χαμός, λες και η έξοδος είναι ένα χωνί από στριμωγμένα αυτοκίνητα.

Στη συνέχεια ο επισκέπτης μεταβαίνει στον ιερό ιστορικό και αρχαιολογικό χώρο των Σαλαμινίων.

Πολύ καλό για να είναι αληθινό;

Ότι και να πραγματοποιηθεί από τη κοινωνία, από το δήμο και από τους ανθρώπους ατομικά και συλλογικά, αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες, τουλάχιστον κάποια βασικά πράγματα σχετικά με την αντιμετώπιση των πελατών, στα καραβάκια, το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό…!

-Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει σε κάθε καραβάκι μια σημαία των Σαλαμινιων.

-Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει στα εισιτήρια μια εκτύπωση με το λογότυπο των Σαλαμινιων.

-Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει η ελάχιστη ευγένεια  και καλοσύνη των υπαλλήλων προς τους πελάτες του κάθε καραβιού.

Η κατάσταση παραμένει Τ Ρ Α Γ Ι Κ Η … Δεν υπάρχει ίχνος ευγένειας, δεν υπάρχει ούτε καν η απαιτούμενη ελάχιστη κατανόηση προς τους πελάτες όταν ζητούν να είναι εφικτό να ανοίγει η πόρτα τους. Χθεσινό απογευματινό γεγονός, δυστυχώς…

Εχθές ακόμα μια φορά τραγικές εικόνες που δημιουργούν κάθε άλλο από θετικά συναισθήματα.

-Απάντηση υπαλλήλων για να ανοίγει η πόρτα «αυτά δεν γίνονται!!!!»…

-Απάντηση υπαλλήλων για να φεύγουν με τη σειρά τα αυτοκίνητα, περιμένοντας υπομονετικά τα φορτηγά αυτοκίνητα την έξοδο των Ι.Χ. επιβατικών, «εσύ έχεις το τιμόνι όχι εγώ!!!!»…

-Υπάλληλοι που φωνάζουν μόνο σε παππούδες και γενικά σε ηλικιωμένους γιατί δεν τους υπάκουσαν!!!

-Αγενέστατοι οι οποίοι δυνατά «βαπτίζουν»  τους πελάτες του καραβιού  καραγκιόζηδες…

Αναρωτιέμαι ρε παιδί μου, υπάρχει κάποιος λόγος να στοιβάζονται τα αυτοκίνητα σαν σαρδέλες κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και αργίες;

Η λύση ποια είναι;

Αν δεν βλέπουν και δεν κατανοούν το πρόβλημα οι υπεύθυνοι, τότε δεν υπάρχει σωτηρία…

ΥΓ

1.Το καλό είναι ότι υπάρχουν ελάχιστοι υπάλληλοι οι οποίοι πραγματικά είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Αλλά δυστυχώς μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.

2.Όλα αυτά για τον Έλληνα πολίτη και επισκέπτη. Αν ήταν Ευρωπαίος ή ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα και δεν έχει άλλη εμπειρία από την Ελληνική καθημερινότητα της Σαλαμίνας; Αν ήταν Αυστραλός και ήθελε να ρωτήσει κάτι;